From guðspjall (“gospel”) + maður (“man”).
guðspjallamaður m (genitive singular guðspjallamanns, nominative plural guðspjallamenn)
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | guðspjallamaður | guðspjallamaðurinn | guðspjallamenn | guðspjallamennirnir |
accusative | guðspjallamann | guðspjallamanninn | guðspjallamenn | guðspjallamennina |
dative | guðspjallamanni | guðspjallamanninum | guðspjallamönnum | guðspjallamönnunum |
genitive | guðspjallamanns | guðspjallamannsins | guðspjallamanna | guðspjallamannanna |