From Old Norse hœna, from Proto-Germanic *hōnijǭ, related to *hanjō, ultimately from Proto-Indo-European *kan- (“to sing”), *kana-.
hæna f (genitive singular hænu, nominative plural hænur)
| Declension of hæna | ||||
|---|---|---|---|---|
| f-w1 | singular | plural | ||
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | hæna | hænan | hænur | hænurnar |
| accusative | hænu | hænuna | hænur | hænurnar |
| dative | hænu | hænunni | hænum | hænunum |
| genitive | hænu | hænunnar | hæna | hænanna |
hæna (weak verb, third-person singular past indicative hændi, supine hænt)
| infinitive (nafnháttur) |
að hæna | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
hænt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
hænandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég hæni | við hænum | present (nútíð) |
ég hæni | við hænum |
| þú hænir | þið hænið | þú hænir | þið hænið | ||
| hann, hún, það hænir | þeir, þær, þau hæna | hann, hún, það hæni | þeir, þær, þau hæni | ||
| past (þátíð) |
ég hændi | við hændum | past (þátíð) |
ég hændi | við hændum |
| þú hændir | þið hænduð | þú hændir | þið hænduð | ||
| hann, hún, það hændi | þeir, þær, þau hændu | hann, hún, það hændi | þeir, þær, þau hændu | ||
| imperative (boðháttur) |
hæn (þú) | hænið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| hændu | hæniði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að hænast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
hænst | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
hænandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég hænist | við hænumst | present (nútíð) |
ég hænist | við hænumst |
| þú hænist | þið hænist | þú hænist | þið hænist | ||
| hann, hún, það hænist | þeir, þær, þau hænast | hann, hún, það hænist | þeir, þær, þau hænist | ||
| past (þátíð) |
ég hændist | við hændumst | past (þátíð) |
ég hændist | við hændumst |
| þú hændist | þið hændust | þú hændist | þið hændust | ||
| hann, hún, það hændist | þeir, þær, þau hændust | hann, hún, það hændist | þeir, þær, þau hændust | ||
| imperative (boðháttur) |
hænst (þú) | hænist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| hænstu | hænisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
hændur | hænd | hænt | hændir | hændar | hænd | |
| accusative (þolfall) |
hændan | hænda | hænt | hænda | hændar | hænd | |
| dative (þágufall) |
hændum | hændri | hændu | hændum | hændum | hændum | |
| genitive (eignarfall) |
hænds | hændrar | hænds | hændra | hændra | hændra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
hændi | hænda | hænda | hændu | hændu | hændu | |
| accusative (þolfall) |
hænda | hændu | hænda | hændu | hændu | hændu | |
| dative (þágufall) |
hænda | hændu | hænda | hændu | hændu | hændu | |
| genitive (eignarfall) |
hænda | hændu | hænda | hændu | hændu | hændu | |