hætta

Hello, you have come here looking for the meaning of the word hætta. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word hætta, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say hætta in singular and plural. Everything you need to know about the word hætta you have here. The definition of the word hætta will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofhætta, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Icelandic

Pronunciation

Etymology 1

From Old Norse hætta, from Proto-Germanic *hanhtijǭ.

Noun

hætta f (genitive singular hættu, nominative plural hættur)

  1. danger
  2. hazard, jeopardy
  3. peril
Declension
    Declension of hætta
f-w1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative hætta hættan hættur hætturnar
accusative hættu hættuna hættur hætturnar
dative hættu hættunni hættum hættunum
genitive hættu hættunnar hætta hættanna
Synonyms

Etymology 2

From Old Norse hætta, from Proto-Germanic *hanhtijaną. In the sense “stop” an unstressed prefix has likely been dropped, perhaps *ab-.

Verb

hætta (weak verb, third-person singular past indicative hætti, supine hætt)

  1. (transitive, governs dative) to risk (put at risk), jeopardize
  2. (transitive, intransitive, governs dative) to quit, stop, cease, cut out, discontinue
    Synonym: taka fyrir
    Ég hætti að reykja. ― I stopped smoking.
    Hættu! ― Stop!
Conjugation
hætta — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að hætta
supine
(sagnbót) 		hætt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		hættandi
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég hætti við hættum present
(nútíð) 		ég hætti við hættum
þú hættir þið hættið þú hættir þið hættið
hann, hún, það hættir þeir, þær, þau hætta hann, hún, það hætti þeir, þær, þau hætti
past
(þátíð) 		ég hætti við hættum past
(þátíð) 		ég hætti við hættum
þú hættir þið hættuð þú hættir þið hættuð
hann, hún, það hætti þeir, þær, þau hættu hann, hún, það hætti þeir, þær, þau hættu
imperative
(boðháttur) 		hætt (þú) hættið (þið)
Forms with appended personal pronoun
hættu hættiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hættur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		hættur hætt hætt hættir hættar hætt
accusative
(þolfall) 		hættan hætta hætt hætta hættar hætt
dative
(þágufall) 		hættum hættri hættu hættum hættum hættum
genitive
(eignarfall) 		hætts hættrar hætts hættra hættra hættra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		hætti hætta hætta hættu hættu hættu
accusative
(þolfall) 		hætta hættu hætta hættu hættu hættu
dative
(þágufall) 		hætta hættu hætta hættu hættu hættu
genitive
(eignarfall) 		hætta hættu hætta hættu hættu hættu
Derived terms

References

Old Swedish

Etymology

From Old Norse hetta, from Proto-Germanic *hattijǭ.

Noun

hætta f

  1. hood

Declension

Declension of hætta (on-stem)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative hætta hættan hættu(r), -o(r) hættuna(r), -ona(r)
accusative hættu, -o hættuna, -ona hættu(r), -o(r) hættuna(r), -ona(r)
dative hættu, -o hættunni, -onne hættum, -om hættumin, -omen
genitive hættu, -o hættunna(r), -onna(r) hætta hættanna

Descendants

  • Swedish: hätta
Wikious
Boobota
Sagapedia