From Middle High German horen, from Old High German hōren, from Proto-West Germanic *hauʀijan, from Proto-Germanic *hauzijaną. Cognate with German hören, English hear.
hòrran (third-person singular present indicative hòrt, past participle gahòrt, auxiliary haban)
infinitive | hòrran | ||||
---|---|---|---|---|---|
present participle | hòrranten | ||||
past participle | gahòrt | ||||
auxiliary | haban | ||||
indicative | subjunctive | ||||
present | ich hòrre | bar hòrran | i | ich hòrre | bar hòrran |
du hòrst | iart hòrt | du hòrst | iart hòrt | ||
ear hòrt | ze hòrnt | ear hòrre | ze hòrran | ||
preterite (composed) |
ich han gahòrt | bar haban gahòrt | ii | ich hòrte | bar hòrtan |
du hast gahòrt | iart habet gahòrt | du hòrtest | iart hòrtet | ||
ear hat gahòrt | ze habent gahòrt | ear hòrte | ze hòrtan | ||
imperative | — | hòrbar | |||
hòr (du) | hòrt (iart) | ||||
hòrre (ear) | hòrran (ze) |