húka (third person singular past indicative heyk, third person plural past indicative huku, supine hokið)
| Conjugation of húka (group v-40) | ||
|---|---|---|
| infinitive | húka | |
| supine | hokið | |
| participle (a26)1 | húkandi | hokin |
| present | past | |
| first singular | húki | heyk |
| second singular | hýkur | heykst |
| third singular | hýkur | heyk |
| plural | húka | huku |
| imperative | ||
| singular | húk! | |
| plural | húkið! | |
| 1Only the past participle being declined. | ||
húka (weak verb, third-person singular past indicative húkti, supine húkt)
| infinitive (nafnháttur) |
að húka | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
húkt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
húkandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég húki | við húkum | present (nútíð) |
ég húki | við húkum |
| þú húkir | þið húkið | þú húkir | þið húkið | ||
| hann, hún, það húkir | þeir, þær, þau húka | hann, hún, það húki | þeir, þær, þau húki | ||
| past (þátíð) |
ég húkti | við húktum | past (þátíð) |
ég húkti | við húktum |
| þú húktir | þið húktuð | þú húktir | þið húktuð | ||
| hann, hún, það húkti | þeir, þær, þau húktu | hann, hún, það húkti | þeir, þær, þau húktu | ||
| imperative (boðháttur) |
húk (þú) | húkið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| húktu | húkiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
From Proto-Germanic *hūkan- (“to squat”), from *hūkkan-, back-formed from the iterative *huk(k)ōn-, from Proto-Indo-European *kuk-néh₂, from *kewk- (“to curve, bend”) (also the source of English high).[1]
Related to Middle Low German hûken, Old High German hūchan (> German hocken), Dutch huiken. Also compare English hook.
húka