haesitō (“hesitate”) + -bundus
haesitābundus (feminine haesitābunda, neuter haesitābundum); first/second-declension adjective
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | haesitābundus | haesitābunda | haesitābundum | haesitābundī | haesitābundae | haesitābunda | |
genitive | haesitābundī | haesitābundae | haesitābundī | haesitābundōrum | haesitābundārum | haesitābundōrum | |
dative | haesitābundō | haesitābundae | haesitābundō | haesitābundīs | |||
accusative | haesitābundum | haesitābundam | haesitābundum | haesitābundōs | haesitābundās | haesitābunda | |
ablative | haesitābundō | haesitābundā | haesitābundō | haesitābundīs | |||
vocative | haesitābunde | haesitābunda | haesitābundum | haesitābundī | haesitābundae | haesitābunda |