haggá f
hagga (weak verb, third-person singular past indicative haggaði, supine haggað)
| infinitive (nafnháttur) |
að hagga | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
haggað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
haggandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég hagga | við höggum | present (nútíð) |
ég haggi | við höggum |
| þú haggar | þið haggið | þú haggir | þið haggið | ||
| hann, hún, það haggar | þeir, þær, þau hagga | hann, hún, það haggi | þeir, þær, þau haggi | ||
| past (þátíð) |
ég haggaði | við högguðum | past (þátíð) |
ég haggaði | við högguðum |
| þú haggaðir | þið högguðuð | þú haggaðir | þið högguðuð | ||
| hann, hún, það haggaði | þeir, þær, þau högguðu | hann, hún, það haggaði | þeir, þær, þau högguðu | ||
| imperative (boðháttur) |
hagga (þú) | haggið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| haggaðu | haggiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að haggast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
haggast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
haggandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég haggast | við höggumst | present (nútíð) |
ég haggist | við höggumst |
| þú haggast | þið haggist | þú haggist | þið haggist | ||
| hann, hún, það haggast | þeir, þær, þau haggast | hann, hún, það haggist | þeir, þær, þau haggist | ||
| past (þátíð) |
ég haggaðist | við högguðumst | past (þátíð) |
ég haggaðist | við högguðumst |
| þú haggaðist | þið högguðust | þú haggaðist | þið högguðust | ||
| hann, hún, það haggaðist | þeir, þær, þau högguðust | hann, hún, það haggaðist | þeir, þær, þau högguðust | ||
| imperative (boðháttur) |
haggast (þú) | haggist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| haggastu | haggisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
Ultimately from Proto-West Germanic *hagatussjā (“witch”). Compare häxa (“witch, hag”), a German borrowing. This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term. Which language was this borrowed from? No entry in SAOB.
hagga c