halka
From dialectal chalka, from chała, from Proto-Slavic *xala.
halka f (diminutive haleczka)
Borrowed from Ottoman Turkish حلقه (halka), from Arabic حَلْقَة (ḥalqa).
hȃlka f (Cyrillic spelling ха̑лка)
From hal (“slippery”). Regarding k, compare with svalka and torka.
halka c
Assumed to refer to road conditions unless qualified.
Declension of halka | ||||
---|---|---|---|---|
Singular | Plural | |||
Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
Nominative | halka | halkan | halkor | halkorna |
Genitive | halkas | halkans | halkors | halkornas |
halka (present halkar, preterite halkade, supine halkat, imperative halka)
Active | Passive | |||
---|---|---|---|---|
Infinitive | halka | halkas | ||
Supine | halkat | halkats | ||
Imperative | halka | — | ||
Imper. plural1 | halken | — | ||
Present | Past | Present | Past | |
Indicative | halkar | halkade | halkas | halkades |
Ind. plural1 | halka | halkade | halkas | halkades |
Subjunctive2 | halke | halkade | halkes | halkades |
Participles | ||||
Present participle | halkande | |||
Past participle | — | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs. |
From Ottoman Turkish حلقه (halka), from Arabic حَلْقَة (ḥalqa).
halka (definite accusative halkayı, plural halkalar)
halka