From Proto-Finnic *haltijas, borrowed from Proto-Norse *ᚺᚨᛚᛞᛁᛃᚨᛉ (*haldijaʀ, “holder”). The -ija in the modern spelling is by influence from -ja (and words derived with it). Cognate with Estonian haldjas.
haltija
Inflection of haltija (Kotus type 12/kulkija, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | haltija | haltijat | ||
genitive | haltijan | haltijoiden haltijoitten | ||
partitive | haltijaa | haltijoita | ||
illative | haltijaan | haltijoihin | ||
singular | plural | |||
nominative | haltija | haltijat | ||
accusative | nom. | haltija | haltijat | |
gen. | haltijan | |||
genitive | haltijan | haltijoiden haltijoitten haltijainrare | ||
partitive | haltijaa | haltijoita | ||
inessive | haltijassa | haltijoissa | ||
elative | haltijasta | haltijoista | ||
illative | haltijaan | haltijoihin | ||
adessive | haltijalla | haltijoilla | ||
ablative | haltijalta | haltijoilta | ||
allative | haltijalle | haltijoille | ||
essive | haltijana | haltijoina | ||
translative | haltijaksi | haltijoiksi | ||
abessive | haltijatta | haltijoitta | ||
instructive | — | haltijoin | ||
comitative | See the possessive forms below. |