hamra

Hello, you have come here looking for the meaning of the word hamra. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word hamra, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say hamra in singular and plural. Everything you need to know about the word hamra you have here. The definition of the word hamra will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofhamra, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Icelandic

Pronunciation

Etymology 1

From hamar +‎ -a.

Verb

hamra (weak verb, third-person singular past indicative hamraði, supine hamrað)

  1. (transitive, with accusative) to hammer, to pound
    Synonyms: berja, banka, klappa
Conjugation
hamra — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að hamra
supine
(sagnbót) 		hamrað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		hamrandi
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég hamra við hömrum present
(nútíð) 		ég hamri við hömrum
þú hamrar þið hamrið þú hamrir þið hamrið
hann, hún, það hamrar þeir, þær, þau hamra hann, hún, það hamri þeir, þær, þau hamri
past
(þátíð) 		ég hamraði við hömruðum past
(þátíð) 		ég hamraði við hömruðum
þú hamraðir þið hömruðuð þú hamraðir þið hömruðuð
hann, hún, það hamraði þeir, þær, þau hömruðu hann, hún, það hamraði þeir, þær, þau hömruðu
imperative
(boðháttur) 		hamra (þú) hamrið (þið)
Forms with appended personal pronoun
hamraðu hamriði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hamrast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að hamrast
supine
(sagnbót) 		hamrast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		hamrandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég hamrast við hömrumst present
(nútíð) 		ég hamrist við hömrumst
þú hamrast þið hamrist þú hamrist þið hamrist
hann, hún, það hamrast þeir, þær, þau hamrast hann, hún, það hamrist þeir, þær, þau hamrist
past
(þátíð) 		ég hamraðist við hömruðumst past
(þátíð) 		ég hamraðist við hömruðumst
þú hamraðist þið hömruðust þú hamraðist þið hömruðust
hann, hún, það hamraðist þeir, þær, þau hömruðust hann, hún, það hamraðist þeir, þær, þau hömruðust
imperative
(boðháttur) 		hamrast (þú) hamrist (þið)
Forms with appended personal pronoun
hamrastu hamristi *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hamraður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		hamraður hömruð hamrað hamraðir hamraðar hömruð
accusative
(þolfall) 		hamraðan hamraða hamrað hamraða hamraðar hömruð
dative
(þágufall) 		hömruðum hamraðri hömruðu hömruðum hömruðum hömruðum
genitive
(eignarfall) 		hamraðs hamraðrar hamraðs hamraðra hamraðra hamraðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		hamraði hamraða hamraða hömruðu hömruðu hömruðu
accusative
(þolfall) 		hamraða hömruðu hamraða hömruðu hömruðu hömruðu
dative
(þágufall) 		hamraða hömruðu hamraða hömruðu hömruðu hömruðu
genitive
(eignarfall) 		hamraða hömruðu hamraða hömruðu hömruðu hömruðu

Etymology 2

Inflected form of hamar (“hammer”).

Noun

hamra

  1. indefinite accusative/genitive plural of hamar

Norwegian Bokmål

Alternative forms

Verb

hamra

  1. inflection of hamre:
    1. simple past
    2. past participle

Old Norse

Noun

hamra

  1. accusative/genitive plural of hamarr

Swedish

Etymology

hammare +‎ -a

Verb

hamra (present hamrar, preterite hamrade, supine hamrat, imperative hamra)

  1. to hammer (hit with a hammer)
  2. (by extension) to hammer (hit hard)
  3. (figuratively, usually with in) to hammer home
    hamra in ett budskap
    hammer home a message

Conjugation

Conjugation of hamra (weak)
Active Passive
Infinitive hamra hamras
Supine hamrat hamrats
Imperative hamra —
Imper. plural1 hamren —
Present Past Present Past
Indicative hamrar hamrade hamras hamrades
Ind. plural1 hamra hamrade hamras hamrades
Subjunctive2 hamre hamrade hamres hamrades
Participles
Present participle hamrande
Past participle hamrad
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

References

Wikious
Boobota
Sagapedia