From Proto-Albanian *skarima, from Proto-Indo-European *sker- (“to cut”).
harmi f (plural harmi, definite harmia, definite plural harmit)
Borrowed from Swedish harm (ultimately from Proto-Germanic *harmaz (“harm; shame; pain”) whence also Estonian härm).
harmi
Inflection of harmi (Kotus type 5/risti, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | harmi | harmit | ||
genitive | harmin | harmien | ||
partitive | harmia | harmeja | ||
illative | harmiin | harmeihin | ||
singular | plural | |||
nominative | harmi | harmit | ||
accusative | nom. | harmi | harmit | |
gen. | harmin | |||
genitive | harmin | harmien | ||
partitive | harmia | harmeja | ||
inessive | harmissa | harmeissa | ||
elative | harmista | harmeista | ||
illative | harmiin | harmeihin | ||
adessive | harmilla | harmeilla | ||
ablative | harmilta | harmeilta | ||
allative | harmille | harmeille | ||
essive | harmina | harmeina | ||
translative | harmiksi | harmeiksi | ||
abessive | harmitta | harmeitta | ||
instructive | — | harmein | ||
comitative | See the possessive forms below. |
harmi
harmi
harmi