havai- (“to observe, detect, perceive”) + -nto. Coined by Finnish physician and author Samuel Roos in 1845.
havainto
Inflection of havainto (Kotus type 1*J/valo, nt-nn gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | havainto | havainnot | ||
genitive | havainnon | havaintojen | ||
partitive | havaintoa | havaintoja | ||
illative | havaintoon | havaintoihin | ||
singular | plural | |||
nominative | havainto | havainnot | ||
accusative | nom. | havainto | havainnot | |
gen. | havainnon | |||
genitive | havainnon | havaintojen | ||
partitive | havaintoa | havaintoja | ||
inessive | havainnossa | havainnoissa | ||
elative | havainnosta | havainnoista | ||
illative | havaintoon | havaintoihin | ||
adessive | havainnolla | havainnoilla | ||
ablative | havainnolta | havainnoilta | ||
allative | havainnolle | havainnoille | ||
essive | havaintona | havaintoina | ||
translative | havainnoksi | havainnoiksi | ||
abessive | havainnotta | havainnoitta | ||
instructive | — | havainnoin | ||
comitative | See the possessive forms below. |