helta

Hello, you have come here looking for the meaning of the word helta. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word helta, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say helta in singular and plural. Everything you need to know about the word helta you have here. The definition of the word helta will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofhelta, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Icelandic

Etymology

From Old Norse halta, from Proto-Germanic *haltijaną.

Pronunciation

Verb

helta (weak verb, third-person singular past indicative helti, supine helt)

  1. to cause to limp, cause to become halt or lame

Conjugation

helta — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að helta
supine
(sagnbót) 		helt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		heltandi
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég helti við heltum present
(nútíð) 		ég helti við heltum
þú heltir þið heltið þú heltir þið heltið
hann, hún, það heltir þeir, þær, þau helta hann, hún, það helti þeir, þær, þau helti
past
(þátíð) 		ég helti við heltum past
(þátíð) 		ég helti við heltum
þú heltir þið heltuð þú heltir þið heltuð
hann, hún, það helti þeir, þær, þau heltu hann, hún, það helti þeir, þær, þau heltu
imperative
(boðháttur) 		helt (þú) heltið (þið)
Forms with appended personal pronoun
heltu heltiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
heltast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að heltast
supine
(sagnbót) 		helst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		heltandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég heltist við heltumst present
(nútíð) 		ég heltist við heltumst
þú heltist þið heltist þú heltist þið heltist
hann, hún, það heltist þeir, þær, þau heltast hann, hún, það heltist þeir, þær, þau heltist
past
(þátíð) 		ég heltist við heltumst past
(þátíð) 		ég heltist við heltumst
þú heltist þið heltust þú heltist þið heltust
hann, hún, það heltist þeir, þær, þau heltust hann, hún, það heltist þeir, þær, þau heltust
imperative
(boðháttur) 		helst (þú) heltist (þið)
Forms with appended personal pronoun
helstu heltisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
heltur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		heltur helt helt heltir heltar helt
accusative
(þolfall) 		heltan helta helt helta heltar helt
dative
(þágufall) 		heltum heltri heltu heltum heltum heltum
genitive
(eignarfall) 		helts heltrar helts heltra heltra heltra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		helti helta helta heltu heltu heltu
accusative
(þolfall) 		helta heltu helta heltu heltu heltu
dative
(þágufall) 		helta heltu helta heltu heltu heltu
genitive
(eignarfall) 		helta heltu helta heltu heltu heltu
Wikious
Boobota
Sagapedia