From Old Norse hermaðr, from Proto-Germanic *harjamann-.
hermaður m (genitive singular hermanns, nominative plural hermenn)
maður | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | hermaður | hermaðurinn | hermenn | hermennirnir |
accusative | hermann | hermanninn | hermenn | hermennina |
dative | hermanni | hermanninum | hermönnum | hermönnunum |
genitive | hermanns | hermannsins | hermanna | hermannanna |