From herra (“lord, sire”) + maður (“man”).
herramaður m (genitive singular herramanns, nominative plural herramenn)
maður | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | herramaður | herramaðurinn | herramenn | herramennirnir |
accusative | herramann | herramanninn | herramenn | herramennina |
dative | herramanni | herramanninum | herramönnum | herramönnunum |
genitive | herramanns | herramannsins | herramanna | herramannanna |