heyja

Hello, you have come here looking for the meaning of the word heyja. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word heyja, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say heyja in singular and plural. Everything you need to know about the word heyja you have here. The definition of the word heyja will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofheyja, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Icelandic

Pronunciation

Etymology 1

Related to hey (“hay”).

Verb

heyja (weak verb, third-person singular past indicative heyjaði, supine heyjað)

  1. to make hay
Conjugation
heyja — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að heyja
supine
(sagnbót) 		heyjað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		heyjandi
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég heyja við heyjum present
(nútíð) 		ég heyi við heyjum
þú heyjar þið heyið þú heyir þið heyið
hann, hún, það heyjar þeir, þær, þau heyja hann, hún, það heyi þeir, þær, þau heyi
past
(þátíð) 		ég heyjaði við heyjuðum past
(þátíð) 		ég heyjaði við heyjuðum
þú heyjaðir þið heyjuðuð þú heyjaðir þið heyjuðuð
hann, hún, það heyjaði þeir, þær, þau heyjuðu hann, hún, það heyjaði þeir, þær, þau heyjuðu
imperative
(boðháttur) 		heyja (þú) heyið (þið)
Forms with appended personal pronoun
heyjaðu heyiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
heyjast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að heyjast
supine
(sagnbót) 		heyjast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		heyjandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég heyjast við heyjumst present
(nútíð) 		ég heyist við heyjumst
þú heyjast þið heyist þú heyist þið heyist
hann, hún, það heyjast þeir, þær, þau heyjast hann, hún, það heyist þeir, þær, þau heyist
past
(þátíð) 		ég heyjaðist við heyjuðumst past
(þátíð) 		ég heyjaðist við heyjuðumst
þú heyjaðist þið heyjuðust þú heyjaðist þið heyjuðust
hann, hún, það heyjaðist þeir, þær, þau heyjuðust hann, hún, það heyjaðist þeir, þær, þau heyjuðust
imperative
(boðháttur) 		heyjast (þú) heyist (þið)
Forms with appended personal pronoun
heyjastu heyisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
heyjaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		heyjaður heyjuð heyjað heyjaðir heyjaðar heyjuð
accusative
(þolfall) 		heyjaðan heyjaða heyjað heyjaða heyjaðar heyjuð
dative
(þágufall) 		heyjuðum heyjaðri heyjuðu heyjuðum heyjuðum heyjuðum
genitive
(eignarfall) 		heyjaðs heyjaðrar heyjaðs heyjaðra heyjaðra heyjaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		heyjaði heyjaða heyjaða heyjuðu heyjuðu heyjuðu
accusative
(þolfall) 		heyjaða heyjuðu heyjaða heyjuðu heyjuðu heyjuðu
dative
(þágufall) 		heyjaða heyjuðu heyjaða heyjuðu heyjuðu heyjuðu
genitive
(eignarfall) 		heyjaða heyjuðu heyjaða heyjuðu heyjuðu heyjuðu

Etymology 2

From Old Norse heyja, from Proto-Germanic *hawjaną, cognate with Old English ġehēgan.

Verb

heyja (weak verb, third-person singular past indicative háði, supine háð)

  1. (transitive) to wage, hold, conduct, carry out (e.g. a battle, war)

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *hawjaną.

Verb

heyja

  1. (transitive) to hold, to conduct
  2. to fight, to wage (battle)

Conjugation

Conjugation of heyja — active (weak class 1)
infinitive heyja
present participle heyjandi
past participle háðr
indicative present past
1st-person singular hey háða
2nd-person singular heyr háðir
3rd-person singular heyr háði
1st-person plural heyjum háðum
2nd-person plural heyið háðuð
3rd-person plural heyja háðu
subjunctive present past
1st-person singular heyja hæða
2nd-person singular heyir hæðir
3rd-person singular heyi hæði
1st-person plural heyim hæðim
2nd-person plural heyið hæðið
3rd-person plural heyi hæði
imperative present
2nd-person singular hey
1st-person plural heyjum
2nd-person plural heyið
Conjugation of heyja — mediopassive (weak class 1)
infinitive heyjask
present participle heyjandisk
past participle házk
indicative present past
1st-person singular heyjumk háðumk
2nd-person singular heysk háðisk
3rd-person singular heysk háðisk
1st-person plural heyjumsk háðumsk
2nd-person plural heyizk háðuzk
3rd-person plural heyjask háðusk
subjunctive present past
1st-person singular heyjumk hæðumk
2nd-person singular heyisk hæðisk
3rd-person singular heyisk hæðisk
1st-person plural heyimsk hæðimsk
2nd-person plural heyizk hæðizk
3rd-person plural heyisk hæðisk
imperative present
2nd-person singular heysk
1st-person plural heyjumsk
2nd-person plural heyizk

Descendants

  • Icelandic: heyja

References

  • “heyja”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
Wikious
Boobota
Sagapedia