From Swedish iller (“polecat”).
hilleri
Inflection of hilleri (Kotus type 6/paperi, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | hilleri | hillerit | ||
genitive | hillerin | hillerien hillereiden hillereitten | ||
partitive | hilleriä | hillereitä hillerejä | ||
illative | hilleriin | hillereihin | ||
singular | plural | |||
nominative | hilleri | hillerit | ||
accusative | nom. | hilleri | hillerit | |
gen. | hillerin | |||
genitive | hillerin | hillerien hillereiden hillereitten | ||
partitive | hilleriä | hillereitä hillerejä | ||
inessive | hillerissä | hillereissä | ||
elative | hilleristä | hillereistä | ||
illative | hilleriin | hillereihin | ||
adessive | hillerillä | hillereillä | ||
ablative | hilleriltä | hillereiltä | ||
allative | hillerille | hillereille | ||
essive | hillerinä | hillereinä | ||
translative | hilleriksi | hillereiksi | ||
abessive | hillerittä | hillereittä | ||
instructive | — | hillerein | ||
comitative | See the possessive forms below. |