From hnífur (“knife”) + smiður (“smith”).
hnífasmiður m (genitive singular hnífasmiðs, nominative plural hnífasmiðir)
m-s2 | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | hnífasmiður | hnífasmiðurinn | hnífasmiðir | hnífasmiðirnir |
accusative | hnífasmið | hnífasmiðinn | hnífasmiði | hnífasmiðina |
dative | hnífasmiði / hnífasmið | hnífasmiðnum | hnífasmiðum | hnífasmiðunum |
genitive | hnífasmiðs | hnífasmiðsins | hnífasmiða | hnífasmiðanna |