From the noun hnerri, from Old Norse hnøri, hneri, from the past stem of the verb hnjósa (“to sneeze”) (past hnøri), ultimately from Proto-Germanic *hneusaną.
hnerra (weak verb, third-person singular past indicative hnerraði, supine hnerrað)
| infinitive (nafnháttur) |
að hnerra | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
hnerrað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
hnerrandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég hnerra | við hnerrum | present (nútíð) |
ég hnerri | við hnerrum |
| þú hnerrar | þið hnerrið | þú hnerrir | þið hnerrið | ||
| hann, hún, það hnerrar | þeir, þær, þau hnerra | hann, hún, það hnerri | þeir, þær, þau hnerri | ||
| past (þátíð) |
ég hnerraði | við hnerruðum | past (þátíð) |
ég hnerraði | við hnerruðum |
| þú hnerraðir | þið hnerruðuð | þú hnerraðir | þið hnerruðuð | ||
| hann, hún, það hnerraði | þeir, þær, þau hnerruðu | hann, hún, það hnerraði | þeir, þær, þau hnerruðu | ||
| imperative (boðháttur) |
hnerra (þú) | hnerrið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| hnerraðu | hnerriði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
hnerra