From Old Norse hrúga, from Proto-Germanic *hrūgǭ.
hrúga f (genitive singular hrúgu, nominative plural hrúgur)
Declension of hrúga | ||||
---|---|---|---|---|
f-w1 | singular | plural | ||
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | hrúga | hrúgan | hrúgur | hrúgurnar |
accusative | hrúgu | hrúguna | hrúgur | hrúgurnar |
dative | hrúgu | hrúgunni | hrúgum | hrúgunum |
genitive | hrúgu | hrúgunnar | hrúga/hrúgna | hrúganna/hrúgnanna |
hrúga (weak verb, third-person singular past indicative hrúgaði, supine hrúgað)
infinitive (nafnháttur) |
að hrúga | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
hrúgað | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
hrúgandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég hrúga | við hrúgum | present (nútíð) |
ég hrúgi | við hrúgum |
þú hrúgar | þið hrúgið | þú hrúgir | þið hrúgið | ||
hann, hún, það hrúgar | þeir, þær, þau hrúga | hann, hún, það hrúgi | þeir, þær, þau hrúgi | ||
past (þátíð) |
ég hrúgaði | við hrúguðum | past (þátíð) |
ég hrúgaði | við hrúguðum |
þú hrúgaðir | þið hrúguðuð | þú hrúgaðir | þið hrúguðuð | ||
hann, hún, það hrúgaði | þeir, þær, þau hrúguðu | hann, hún, það hrúgaði | þeir, þær, þau hrúguðu | ||
imperative (boðháttur) |
hrúga (þú) | hrúgið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
hrúgaðu | hrúgiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
infinitive (nafnháttur) |
að hrúgast | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
hrúgast | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
hrúgandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég hrúgast | við hrúgumst | present (nútíð) |
ég hrúgist | við hrúgumst |
þú hrúgast | þið hrúgist | þú hrúgist | þið hrúgist | ||
hann, hún, það hrúgast | þeir, þær, þau hrúgast | hann, hún, það hrúgist | þeir, þær, þau hrúgist | ||
past (þátíð) |
ég hrúgaðist | við hrúguðumst | past (þátíð) |
ég hrúgaðist | við hrúguðumst |
þú hrúgaðist | þið hrúguðust | þú hrúgaðist | þið hrúguðust | ||
hann, hún, það hrúgaðist | þeir, þær, þau hrúguðust | hann, hún, það hrúgaðist | þeir, þær, þau hrúguðust | ||
imperative (boðháttur) |
hrúgast (þú) | hrúgist (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
hrúgastu | hrúgisti * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
hrúgaður | hrúguð | hrúgað | hrúgaðir | hrúgaðar | hrúguð | |
accusative (þolfall) |
hrúgaðan | hrúgaða | hrúgað | hrúgaða | hrúgaðar | hrúguð | |
dative (þágufall) |
hrúguðum | hrúgaðri | hrúguðu | hrúguðum | hrúguðum | hrúguðum | |
genitive (eignarfall) |
hrúgaðs | hrúgaðrar | hrúgaðs | hrúgaðra | hrúgaðra | hrúgaðra | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
hrúgaði | hrúgaða | hrúgaða | hrúguðu | hrúguðu | hrúguðu | |
accusative (þolfall) |
hrúgaða | hrúguðu | hrúgaða | hrúguðu | hrúguðu | hrúguðu | |
dative (þágufall) |
hrúgaða | hrúguðu | hrúgaða | hrúguðu | hrúguðu | hrúguðu | |
genitive (eignarfall) |
hrúgaða | hrúguðu | hrúgaða | hrúguðu | hrúguðu | hrúguðu |