From Swedish hummer (“lobster”), ultimately from Old Norse hummarr.
hummeri
Inflection of hummeri (Kotus type 6/paperi, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | hummeri | hummerit | ||
genitive | hummerin | hummerien hummereiden hummereitten | ||
partitive | hummeria | hummereita hummereja | ||
illative | hummeriin | hummereihin | ||
singular | plural | |||
nominative | hummeri | hummerit | ||
accusative | nom. | hummeri | hummerit | |
gen. | hummerin | |||
genitive | hummerin | hummerien hummereiden hummereitten | ||
partitive | hummeria | hummereita hummereja | ||
inessive | hummerissa | hummereissa | ||
elative | hummerista | hummereista | ||
illative | hummeriin | hummereihin | ||
adessive | hummerilla | hummereilla | ||
ablative | hummerilta | hummereilta | ||
allative | hummerille | hummereille | ||
essive | hummerina | hummereina | ||
translative | hummeriksi | hummereiksi | ||
abessive | hummeritta | hummereitta | ||
instructive | — | hummerein | ||
comitative | See the possessive forms below. |