Borrowed from Swedish hunn, from Late Latin Hunnī, from Koine Greek Χοῦνοι (Khoûnoi). See Hun for more.
hunni
Inflection of hunni (Kotus type 5/risti, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | hunni | hunnit | ||
genitive | hunnin | hunnien | ||
partitive | hunnia | hunneja | ||
illative | hunniin | hunneihin | ||
singular | plural | |||
nominative | hunni | hunnit | ||
accusative | nom. | hunni | hunnit | |
gen. | hunnin | |||
genitive | hunnin | hunnien | ||
partitive | hunnia | hunneja | ||
inessive | hunnissa | hunneissa | ||
elative | hunnista | hunneista | ||
illative | hunniin | hunneihin | ||
adessive | hunnilla | hunneilla | ||
ablative | hunnilta | hunneilta | ||
allative | hunnille | hunneille | ||
essive | hunnina | hunneina | ||
translative | hunniksi | hunneiksi | ||
abessive | hunnitta | hunneitta | ||
instructive | — | hunnein | ||
comitative | See the possessive forms below. |
hunni