hunsa

Hello, you have come here looking for the meaning of the word hunsa. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word hunsa, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say hunsa in singular and plural. Everything you need to know about the word hunsa you have here. The definition of the word hunsa will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofhunsa, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
See also: hünsa

Icelandic

Alternative forms

Verb

hunsa (weak verb, third-person singular past indicative hunsaði, supine hunsað)

  1. (transitive, governs the accusative) to ignore someone
    Ertu að hunsa mig?
    Are you ignoring me?

Conjugation

hunsa — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að hunsa
supine
(sagnbót) 		hunsað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		hunsandi
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég hunsa við hunsum present
(nútíð) 		ég hunsi við hunsum
þú hunsar þið hunsið þú hunsir þið hunsið
hann, hún, það hunsar þeir, þær, þau hunsa hann, hún, það hunsi þeir, þær, þau hunsi
past
(þátíð) 		ég hunsaði við hunsuðum past
(þátíð) 		ég hunsaði við hunsuðum
þú hunsaðir þið hunsuðuð þú hunsaðir þið hunsuðuð
hann, hún, það hunsaði þeir, þær, þau hunsuðu hann, hún, það hunsaði þeir, þær, þau hunsuðu
imperative
(boðháttur) 		hunsa (þú) hunsið (þið)
Forms with appended personal pronoun
hunsaðu hunsiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hunsast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að hunsast
supine
(sagnbót) 		hunsast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		hunsandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég hunsast við hunsumst present
(nútíð) 		ég hunsist við hunsumst
þú hunsast þið hunsist þú hunsist þið hunsist
hann, hún, það hunsast þeir, þær, þau hunsast hann, hún, það hunsist þeir, þær, þau hunsist
past
(þátíð) 		ég hunsaðist við hunsuðumst past
(þátíð) 		ég hunsaðist við hunsuðumst
þú hunsaðist þið hunsuðust þú hunsaðist þið hunsuðust
hann, hún, það hunsaðist þeir, þær, þau hunsuðust hann, hún, það hunsaðist þeir, þær, þau hunsuðust
imperative
(boðháttur) 		hunsast (þú) hunsist (þið)
Forms with appended personal pronoun
hunsastu hunsisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hunsaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		hunsaður hunsuð hunsað hunsaðir hunsaðar hunsuð
accusative
(þolfall) 		hunsaðan hunsaða hunsað hunsaða hunsaðar hunsuð
dative
(þágufall) 		hunsuðum hunsaðri hunsuðu hunsuðum hunsuðum hunsuðum
genitive
(eignarfall) 		hunsaðs hunsaðrar hunsaðs hunsaðra hunsaðra hunsaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		hunsaði hunsaða hunsaða hunsuðu hunsuðu hunsuðu
accusative
(þolfall) 		hunsaða hunsuðu hunsaða hunsuðu hunsuðu hunsuðu
dative
(þágufall) 		hunsaða hunsuðu hunsaða hunsuðu hunsuðu hunsuðu
genitive
(eignarfall) 		hunsaða hunsuðu hunsaða hunsuðu hunsuðu hunsuðu

Irish

Noun

hunsa m

  1. h-prothesized form of unsa

Swedish

Verb

hunsa (present hunsar, preterite hunsade, supine hunsat, imperative hunsa)

  1. to criticize or order (someone) around in a bossy, humiliating manner (implying some degree of submissiveness in the target); to push around, to henpeck, to browbeat, etc.
    en hunsad man
    a henpecked man
    hunsa (med) någon
    push someone around

Usage notes

Usually implies having been driven into submission in the past participle hunsad.

Conjugation

Conjugation of hunsa (weak)
Active Passive
Infinitive hunsa hunsas
Supine hunsat hunsats
Imperative hunsa —
Imper. plural1 hunsen —
Present Past Present Past
Indicative hunsar hunsade hunsas hunsades
Ind. plural1 hunsa hunsade hunsas hunsades
Subjunctive2 hunse hunsade hunses hunsades
Participles
Present participle hunsande
Past participle hunsad
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

References

Wikious
Boobota
Sagapedia