From Proto-Germanic *hwirbilōną. Equivalent to hvirfill + -la.
hvirfla
infinitive | hvirfla | |
---|---|---|
present participle | hvirflandi | |
past participle | hvirflaðr | |
indicative | present | past |
1st-person singular | hvirfla | hvirflaða |
2nd-person singular | hvirflar | hvirflaðir |
3rd-person singular | hvirflar | hvirflaði |
1st-person plural | hvirflum | hvirfluðum |
2nd-person plural | hvirflið | hvirfluðuð |
3rd-person plural | hvirfla | hvirfluðu |
subjunctive | present | past |
1st-person singular | hvirfla | hvirflaða |
2nd-person singular | hvirflir | hvirflaðir |
3rd-person singular | hvirfli | hvirflaði |
1st-person plural | hvirflim | hvirflaðim |
2nd-person plural | hvirflið | hvirflaðið |
3rd-person plural | hvirfli | hvirflaði |
imperative | present | |
2nd-person singular | hvirfla | |
1st-person plural | hvirflum | |
2nd-person plural | hvirflið |
See the etymology of the corresponding lemma form.
hvirfla