From høvuðs (“head”) + staður (“place”).
høvuðsstaður m (genitive singular høvuðsstaðar, plural høvuðsstaðir)
m14 | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | høvuðstaður | høvuðstaðurin | høvuðstaðir | høvuðstaðirnir |
accusative | høvuðstað | høvuðstaðin | høvuðstaðir | høvuðstaðirnar |
dative | høvuðstað, høvuðstaði | høvuðstaðnum, høvuðstaðinum | høvuðstøðum, høvuðstaðum | høvuðstøðunum, høvuðstaðunum |
genitive | høvuðstaðar | høvuðstaðarins | høvuðstaða | høvuðstaðanna |