Inherited from Old Norse húð, from Proto-Germanic *hūdiz.
húð f (genitive singular húðar, plural húðir)
Declension of húð | ||||
---|---|---|---|---|
f2 | singular | plural | ||
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | húð | húðin | húðir | húðirnar |
accusative | húð | húðina | húðir | húðirnar |
dative | húð | húðini | húðum | húðunum |
genitive | húðar | húðarinnar | húða | húðanna |
Inherited from Old Norse húð, from Proto-Germanic *hūdiz.
húð f (genitive singular húðar, nominative plural húðir)
Declension of húð | ||||
---|---|---|---|---|
f-s2 | singular | plural | ||
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | húð | húðin | húðir | húðirnar |
accusative | húð | húðina | húðir | húðirnar |
dative | húð | húðinni | húðum | húðunum |
genitive | húðar | húðarinnar | húða | húðanna |
Inherited from Proto-Germanic *hūdiz, from Proto-Indo-European *kuHtis.
húð f (genitive húðar, plural húðir)