iactō (“toss; boast”) + -bundus
iactābundus (feminine iactābunda, neuter iactābundum); first/second-declension adjective
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | iactābundus | iactābunda | iactābundum | iactābundī | iactābundae | iactābunda | |
genitive | iactābundī | iactābundae | iactābundī | iactābundōrum | iactābundārum | iactābundōrum | |
dative | iactābundō | iactābundae | iactābundō | iactābundīs | |||
accusative | iactābundum | iactābundam | iactābundum | iactābundōs | iactābundās | iactābunda | |
ablative | iactābundō | iactābundā | iactābundō | iactābundīs | |||
vocative | iactābunde | iactābunda | iactābundum | iactābundī | iactābundae | iactābunda |