ilman (“of air”) + suunta (“direction”). Coined by Finnish folklorist and linguist Daniel Europaeus in 1853.
ilmansuunta
Inflection of ilmansuunta (Kotus type 10*J/koira, nt-nn gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | ilmansuunta | ilmansuunnat | ||
genitive | ilmansuunnan | ilmansuuntien | ||
partitive | ilmansuuntaa | ilmansuuntia | ||
illative | ilmansuuntaan | ilmansuuntiin | ||
singular | plural | |||
nominative | ilmansuunta | ilmansuunnat | ||
accusative | nom. | ilmansuunta | ilmansuunnat | |
gen. | ilmansuunnan | |||
genitive | ilmansuunnan | ilmansuuntien ilmansuuntainrare | ||
partitive | ilmansuuntaa | ilmansuuntia | ||
inessive | ilmansuunnassa | ilmansuunnissa | ||
elative | ilmansuunnasta | ilmansuunnista | ||
illative | ilmansuuntaan | ilmansuuntiin | ||
adessive | ilmansuunnalla | ilmansuunnilla | ||
ablative | ilmansuunnalta | ilmansuunnilta | ||
allative | ilmansuunnalle | ilmansuunnille | ||
essive | ilmansuuntana | ilmansuuntina | ||
translative | ilmansuunnaksi | ilmansuunniksi | ||
abessive | ilmansuunnatta | ilmansuunnitta | ||
instructive | — | ilmansuunnin | ||
comitative | See the possessive forms below. |