From imitō (“to imitate, copy”) + -īvus.
imitātīvus (feminine imitātīva, neuter imitātīvum); first/second-declension adjective
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | imitātīvus | imitātīva | imitātīvum | imitātīvī | imitātīvae | imitātīva | |
Genitive | imitātīvī | imitātīvae | imitātīvī | imitātīvōrum | imitātīvārum | imitātīvōrum | |
Dative | imitātīvō | imitātīvō | imitātīvīs | ||||
Accusative | imitātīvum | imitātīvam | imitātīvum | imitātīvōs | imitātīvās | imitātīva | |
Ablative | imitātīvō | imitātīvā | imitātīvō | imitātīvīs | |||
Vocative | imitātīve | imitātīva | imitātīvum | imitātīvī | imitātīvae | imitātīva |