in- (“un-”) + perditus (“destroyed”)
imperditus (feminine imperdita, neuter imperditum); first/second-declension adjective
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | imperditus | imperdita | imperditum | imperditī | imperditae | imperdita | |
genitive | imperditī | imperditae | imperditī | imperditōrum | imperditārum | imperditōrum | |
dative | imperditō | imperditae | imperditō | imperditīs | |||
accusative | imperditum | imperditam | imperditum | imperditōs | imperditās | imperdita | |
ablative | imperditō | imperditā | imperditō | imperditīs | |||
vocative | imperdite | imperdita | imperditum | imperditī | imperditae | imperdita |