Perfect passive participle of impertiō.
impertītus (feminine impertīta, neuter impertītum); first/second-declension participle
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | impertītus | impertīta | impertītum | impertītī | impertītae | impertīta | |
Genitive | impertītī | impertītae | impertītī | impertītōrum | impertītārum | impertītōrum | |
Dative | impertītō | impertītō | impertītīs | ||||
Accusative | impertītum | impertītam | impertītum | impertītōs | impertītās | impertīta | |
Ablative | impertītō | impertītā | impertītō | impertītīs | |||
Vocative | impertīte | impertīta | impertītum | impertītī | impertītae | impertīta |