From in- + pudīcus (“pure; modest; virtuous”).
impudīcus (feminine impudīca, neuter impudīcum, superlative impudīcissimus); first/second-declension adjective
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | impudīcus | impudīca | impudīcum | impudīcī | impudīcae | impudīca | |
Genitive | impudīcī | impudīcae | impudīcī | impudīcōrum | impudīcārum | impudīcōrum | |
Dative | impudīcō | impudīcō | impudīcīs | ||||
Accusative | impudīcum | impudīcam | impudīcum | impudīcōs | impudīcās | impudīca | |
Ablative | impudīcō | impudīcā | impudīcō | impudīcīs | |||
Vocative | impudīce | impudīca | impudīcum | impudīcī | impudīcae | impudīca |