Formed as if the perfect passive participle of an unattested verb *impūrō, *impūrāre (“to defile, make impure”) (other forms not in regular use), from impūrus (“unclean, impure, defiled”) + -ō (suffix forming first-conjugation verbs from nouns and adjectives).
impūrātus (feminine impūrāta, neuter impūrātum); first/second-declension adjective
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | impūrātus | impūrāta | impūrātum | impūrātī | impūrātae | impūrāta | |
Genitive | impūrātī | impūrātae | impūrātī | impūrātōrum | impūrātārum | impūrātōrum | |
Dative | impūrātō | impūrātō | impūrātīs | ||||
Accusative | impūrātum | impūrātam | impūrātum | impūrātōs | impūrātās | impūrāta | |
Ablative | impūrātō | impūrātā | impūrātō | impūrātīs | |||
Vocative | impūrāte | impūrāta | impūrātum | impūrātī | impūrātae | impūrāta |