incedo

Hello, you have come here looking for the meaning of the word incedo. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word incedo, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say incedo in singular and plural. Everything you need to know about the word incedo you have here. The definition of the word incedo will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofincedo, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Italian

Pronunciation

  • IPA(key): /inˈt͡ʃɛ.do/
  • Rhymes: -ɛdo
  • Hyphenation: in‧cè‧do

Verb

incedo

  1. first-person singular present indicative of incedere

Anagrams

Latin

Etymology

From in- (against) +‎ cēdō (go, move).

Pronunciation

Verb

incēdō (present infinitive incēdere, perfect active incessī, supine incessum); third conjugation

  1. to walk, stride, step, march (along)
  2. to walk or move … etc. with divine presence or attributes
    • 29 BCE – 19 BCE, Virgil, Aeneid 1.46–48:
      “Ast ego, quae dīvum incēdō rēgīna, Iovisque
      et soror et coniūnx, ūnā cum gente tot annōs
      bella gerō. .”
      “But I, who walk in majesty as Queen of the Gods – both sister and wife of Jove – for so many years have waged war against one nation.”
      (The incessus of the gods is a gliding, dignified movement. Syncopated verb: divum, from divus.)
  3. to advance (move forwards), go or move (about)
    Synonyms: prōgredior, aggredior, prōdeō, gradior, prōficiō, prōcēdō, accēdō, subeō, adorior, ēvehō, vādō, succēdō, adeō
    Antonyms: dēgredior, dēficiō, discēdō, dēcēdō, cēdō, facessō, excēdō, dīgredior
  4. to assail, invade
    Synonyms: invādō, incurrō, impetō, incessō, oppugnō, aggredior, īnstō, excurrō, concurrō, occurrō, petō, accēdō, inruō, intrō, incidō, irrumpō, adorior, adeō, opprimō, accurrō, appetō, arripiō, assiliō, invehō, lacessō
    Antonyms: repugnō, resistō, adversor, obversor, obstō, sistō
  5. to cause (make happen)

Conjugation

   Conjugation of incēdō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present incēdō incēdis incēdit incēdimus incēditis incēdunt
imperfect incēdēbam incēdēbās incēdēbat incēdēbāmus incēdēbātis incēdēbant
future incēdam incēdēs incēdet incēdēmus incēdētis incēdent
perfect incessī incessistī incessit incessimus incessistis incessērunt,
incessēre
pluperfect incesseram incesserās incesserat incesserāmus incesserātis incesserant
future perfect incesserō incesseris incesserit incesserimus incesseritis incesserint
passive present incēdor incēderis,
incēdere
incēditur incēdimur incēdiminī incēduntur
imperfect incēdēbar incēdēbāris,
incēdēbāre
incēdēbātur incēdēbāmur incēdēbāminī incēdēbantur
future incēdar incēdēris,
incēdēre
incēdētur incēdēmur incēdēminī incēdentur
perfect incessus + present active indicative of sum
pluperfect incessus + imperfect active indicative of sum
future perfect incessus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present incēdam incēdās incēdat incēdāmus incēdātis incēdant
imperfect incēderem incēderēs incēderet incēderēmus incēderētis incēderent
perfect incesserim incesserīs incesserit incesserīmus incesserītis incesserint
pluperfect incessissem incessissēs incessisset incessissēmus incessissētis incessissent
passive present incēdar incēdāris,
incēdāre
incēdātur incēdāmur incēdāminī incēdantur
imperfect incēderer incēderēris,
incēderēre
incēderētur incēderēmur incēderēminī incēderentur
perfect incessus + present active subjunctive of sum
pluperfect incessus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present incēde incēdite
future incēditō incēditō incēditōte incēduntō
passive present incēdere incēdiminī
future incēditor incēditor incēduntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives incēdere incessisse incessūrum esse incēdī incessum esse incessum īrī
participles incēdēns incessūrus incessus incēdendus,
incēdundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
incēdendī incēdendō incēdendum incēdendō incessum incessū

Derived terms

Descendants

  • Italian: incedere

References

  • incedo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • incedo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • incedo in Dizionario Latino, Olivetti
  • incedo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • to be filled with indignation: indignatio aliquem incedit
    • to advance rapidly: citato gradu incedere (cf. sect. II. 5)
    • to march with closed ranks, in order of battle: agmine quadrato incedere, ire