in- + celebrātus (“proclaimed”)
incelebrātus (feminine incelebrāta, neuter incelebrātum); first/second-declension adjective
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | incelebrātus | incelebrāta | incelebrātum | incelebrātī | incelebrātae | incelebrāta | |
genitive | incelebrātī | incelebrātae | incelebrātī | incelebrātōrum | incelebrātārum | incelebrātōrum | |
dative | incelebrātō | incelebrātae | incelebrātō | incelebrātīs | |||
accusative | incelebrātum | incelebrātam | incelebrātum | incelebrātōs | incelebrātās | incelebrāta | |
ablative | incelebrātō | incelebrātā | incelebrātō | incelebrātīs | |||
vocative | incelebrāte | incelebrāta | incelebrātum | incelebrātī | incelebrātae | incelebrāta |