Perfect passive participle of indicō (“indicate, point out”).
indicātus (feminine indicāta, neuter indicātum); first/second-declension participle
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | indicātus | indicāta | indicātum | indicātī | indicātae | indicāta | |
Genitive | indicātī | indicātae | indicātī | indicātōrum | indicātārum | indicātōrum | |
Dative | indicātō | indicātō | indicātīs | ||||
Accusative | indicātum | indicātam | indicātum | indicātōs | indicātās | indicāta | |
Ablative | indicātō | indicātā | indicātō | indicātīs | |||
Vocative | indicāte | indicāta | indicātum | indicātī | indicātae | indicāta |