Present participle of iniūrior
iniūriāns (genitive iniūriantis); third-declension one-termination participle
{{rfdef}}
.Third-declension participle.
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
nominative | iniūriāns | iniūriantēs | iniūriantia | ||
genitive | iniūriantis | iniūriantium | |||
dative | iniūriantī | iniūriantibus | |||
accusative | iniūriantem | iniūriāns | iniūriantēs iniūriantīs |
iniūriantia | |
ablative | iniūriante iniūriantī1 |
iniūriantibus | |||
vocative | iniūriāns | iniūriantēs | iniūriantia |
1When used purely as an adjective.