From in- (“without, not”) + temerātus (“defiled, dishonored”).
intemerātus (feminine intemerāta, neuter intemerātum); first/second-declension adjective
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | intemerātus | intemerāta | intemerātum | intemerātī | intemerātae | intemerāta | |
genitive | intemerātī | intemerātae | intemerātī | intemerātōrum | intemerātārum | intemerātōrum | |
dative | intemerātō | intemerātae | intemerātō | intemerātīs | |||
accusative | intemerātum | intemerātam | intemerātum | intemerātōs | intemerātās | intemerāta | |
ablative | intemerātō | intemerātā | intemerātō | intemerātīs | |||
vocative | intemerāte | intemerāta | intemerātum | intemerātī | intemerātae | intemerāta |