From Ottoman Turkish اسكلت (iskelet), borrowed from French squelette from Greek σκελετός (skeletós, “dried body; mummy”).
Audio: | (file) |
iskelet (definite accusative iskeleti, plural iskeletler)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | iskelet | iskeletler |
definite accusative | iskeleti | iskeletleri |
dative | iskelete | iskeletlere |
locative | iskelette | iskeletlerde |
ablative | iskeletten | iskeletlerden |
genitive | iskeletin | iskeletlerin |