From Proto-Italic *juwənkos, from Proto-Indo-European *h₂yuHn̥ḱós, equivalent to iuvenis + -cus.
iuvencus (feminine iuvenca, neuter iuvencum); first/second-declension adjective
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | iuvencus | iuvenca | iuvencum | iuvencī | iuvencae | iuvenca | |
genitive | iuvencī | iuvencae | iuvencī | iuvencōrum | iuvencārum | iuvencōrum | |
dative | iuvencō | iuvencae | iuvencō | iuvencīs | |||
accusative | iuvencum | iuvencam | iuvencum | iuvencōs | iuvencās | iuvenca | |
ablative | iuvencō | iuvencā | iuvencō | iuvencīs | |||
vocative | iuvence | iuvenca | iuvencum | iuvencī | iuvencae | iuvenca |
iuvencus m (genitive iuvencī); second declension
Second-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | iuvencus | iuvencī |
genitive | iuvencī | iuvencōrum |
dative | iuvencō | iuvencīs |
accusative | iuvencum | iuvencōs |
ablative | iuvencō | iuvencīs |
vocative | iuvence | iuvencī |