Attested since the 17th century. Inherited from Proto-Germanic *kōpijaną*, derived from kópur (“young seal”). See kæpa (2).
kæpa (weak verb, third-person singular past indicative kæpti, supine kæpt)
| infinitive (nafnháttur) |
að kæpa | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
kæpt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
kæpandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég kæpi | við kæpum | present (nútíð) |
ég kæpi | við kæpum |
| þú kæpir | þið kæpið | þú kæpir | þið kæpið | ||
| hann, hún, það kæpir | þeir, þær, þau kæpa | hann, hún, það kæpi | þeir, þær, þau kæpi | ||
| past (þátíð) |
ég kæpti | við kæptum | past (þátíð) |
ég kæpti | við kæptum |
| þú kæptir | þið kæptuð | þú kæptir | þið kæptuð | ||
| hann, hún, það kæpti | þeir, þær, þau kæptu | hann, hún, það kæpti | þeir, þær, þau kæptu | ||
| imperative (boðháttur) |
kæp (þú) | kæpið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| kæptu | kæpiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
Attested since the 18th century. Inherited from Proto-Germanic *kōpijǭ, derived from kópur (“young seal”). See kæpa (1).
kæpa f (genitive singular kæpu, nominative plural kæpur)