kënnen

Hello, you have come here looking for the meaning of the word kënnen. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word kënnen, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say kënnen in singular and plural. Everything you need to know about the word kënnen you have here. The definition of the word kënnen will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofkënnen, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
See also: kennen

Luxembourgish

Etymology

From Middle High German kunnen, from Old High German kunnan, from Proto-West Germanic *kunnan, from Proto-Germanic *kunnaną.

Cognate with German können, Dutch kunnen, English can, Icelandic kunna.

Pronunciation

Verb

kënnen (third-person singular present kann, preterite konnt, past participle konnt or kënnen or kéinten, past subjunctive kéint or kënnt, auxiliary verb hunn)

  1. to be able to, can

Usage notes

  • The alternative past participles kéinten, kënnten are quite often used instead of an expected infinitive in perfect subjunctive constructions with another infinitive. Thus: Dat hätt ech kéinte maachen (“I could have done that.”) alongside more regular: Dat hätt ech kënne maachen.

Conjugation

    conjugation of kënnen
infinitive kënnen
participle konnt
auxiliary hunn
singular plural
1st person
ech 		2nd person
du 		3rd person
hien/si/hatt 		1st person
mir 		2nd person
dir 		3rd person
si
indicative present simple kann kanns kann kënnen kënnt kënnen
preterite konnt konnts konnt konnten konnt konnten
present perfect hu(nn) konnt hues konnt huet konnt hu(nn) konnt hutt konnt hu(nn) konnt
past perfect hat konnt has konnt hat konnt hate(n) konnt hat konnt hate(n) konnt
future simple wäert konnt wäerts konnt wäert konnt wäerte(n) konnt wäert konnt wäerte(n) konnt
future perfect wäert konnt hunn wäerts konnt hunn wäert konnt hunn wäerte(n) konnt hunn wäert konnt hunn wäerte(n) konnt hunn
conditional simple kéint kéints kéint kéinten kéint kéinten
present géif konnt géifs konnt géif konnt géife(n) konnt géif konnt géife(n) konnt
perfect hätt konnt häss konnt hätt konnt hätte(n) konnt hätt konnt hätte(n) konnt
imperative affirmative – — — — — —
Wikious
Boobota
Sagapedia