köp (“to spit”) + -et (causative suffix)
köpet (countable and uncountable, plural köpetek)
Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | köpet | köpetek |
accusative | köpetet | köpeteket |
dative | köpetnek | köpeteknek |
instrumental | köpettel | köpetekkel |
causal-final | köpetért | köpetekért |
translative | köpetté | köpetekké |
terminative | köpetig | köpetekig |
essive-formal | köpetként | köpetekként |
essive-modal | — | — |
inessive | köpetben | köpetekben |
superessive | köpeten | köpeteken |
adessive | köpetnél | köpeteknél |
illative | köpetbe | köpetekbe |
sublative | köpetre | köpetekre |
allative | köpethez | köpetekhez |
elative | köpetből | köpetekből |
delative | köpetről | köpetekről |
ablative | köpettől | köpetektől |
non-attributive possessive - singular |
köpeté | köpeteké |
non-attributive possessive - plural |
köpetéi | köpetekéi |
Possessive forms of köpet | ||
---|---|---|
possessor | single possession | multiple possessions |
1st person sing. | köpetem | köpeteim |
2nd person sing. | köpeted | köpeteid |
3rd person sing. | köpete | köpetei |
1st person plural | köpetünk | köpeteink |
2nd person plural | köpetetek | köpeteitek |
3rd person plural | köpetük | köpeteik |
köpet