küf
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | küf | küfler |
genitive | küfniñ | küflerniñ |
dative | küfke | küflerge |
accusative | küfni | küflerni |
locative | küfte | küflerde |
ablative | küften | küflerden |
From Ottoman Turkish كوف (küf), from Proto-Turkic *kebü- (“rot, dandruff”). Cognate with Kipchak (küf, “mold”),[1] etc.
küf (definite accusative küfü, plural küfler)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | küf | küfler |
definite accusative | küfü | küfleri |
dative | küfe | küflere |
locative | küfte | küflerde |
ablative | küften | küflerden |
genitive | küfün | küflerin |