From Dutch kaart, from Middle Dutch cāerte, from Old French carte, from Latin charta.
kaart (plural kaarte)
From Middle Dutch cāerte, from Old French carte, from Latin charta.
kaart f (plural kaarten, diminutive kaartje n)
See the etymology of the corresponding lemma form.
kaart
From Middle Low German karde, karte.
kaart (genitive kaardi, partitive kaarti)
Declension of kaart (ÕS type 22e/riik, t-d gradation) | |||
---|---|---|---|
singular | plural | ||
nominative | kaart | kaardid | |
accusative | nom. | ||
gen. | kaardi | ||
genitive | kaartide | ||
partitive | kaarti | kaarte kaartisid | |
illative | kaarti kaardisse |
kaartidesse kaardesse | |
inessive | kaardis | kaartides kaardes | |
elative | kaardist | kaartidest kaardest | |
allative | kaardile | kaartidele kaardele | |
adessive | kaardil | kaartidel kaardel | |
ablative | kaardilt | kaartidelt kaardelt | |
translative | kaardiks | kaartideks kaardeks | |
terminative | kaardini | kaartideni | |
essive | kaardina | kaartidena | |
abessive | kaardita | kaartideta | |
comitative | kaardiga | kaartidega |
Ultimately from Old French carte, from Latin charta.
kaart c (plural kaarten, diminutive kaartsje)