kallo
kallo
kallo
kallo
kallo
Borrowed from Proto-Norse (compare Old Norse skalli (“a bald head”), Icelandic skalli).
kallo
Inflection of kallo (Kotus type 1/valo, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | kallo | kallot | ||
genitive | kallon | kallojen | ||
partitive | kalloa | kalloja | ||
illative | kalloon | kalloihin | ||
singular | plural | |||
nominative | kallo | kallot | ||
accusative | nom. | kallo | kallot | |
gen. | kallon | |||
genitive | kallon | kallojen | ||
partitive | kalloa | kalloja | ||
inessive | kallossa | kalloissa | ||
elative | kallosta | kalloista | ||
illative | kalloon | kalloihin | ||
adessive | kallolla | kalloilla | ||
ablative | kallolta | kalloilta | ||
allative | kallolle | kalloille | ||
essive | kallona | kalloina | ||
translative | kalloksi | kalloiksi | ||
abessive | kallotta | kalloitta | ||
instructive | — | kalloin | ||
comitative | See the possessive forms below. |
kallō m (possessed form kallon)
Borrowed from Persian کله (kalle).
kallo ?