kani

Hello, you have come here looking for the meaning of the word kani. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word kani, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say kani in singular and plural. Everything you need to know about the word kani you have here. The definition of the word kani will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofkani, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ainu

Etymology

Contraction of kuani.

Pronunciation

Pronoun

kani (Kana spelling カニ)

  1. (Saru dialect) I (first-person singular subject pronoun)

See also

Ajië

Pronunciation

Numeral

kani

  1. five

References

Dibabawon Manobo

Adverb

kani

  1. here

Fijian

Etymology

From Proto-Central-Pacific *kani, from Proto-Oceanic *kani, from Proto-Malayo-Polynesian *kaən, from Proto-Austronesian *kaən.

Verb

kani

  1. to eat (consume) (clarification of this definition is needed)

Finnish

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈkɑni/,
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɑni
  • Syllabification(key): ka‧ni

Etymology 1

Clipping of kaniini.

Noun

kani

  1. rabbit, cony, coney
    Synonyms: kaniini, pupu
Declension
Inflection of kani (Kotus type 5/risti, no gradation)
nominative kani kanit
genitive kanin kanien
partitive kania kaneja
illative kaniin kaneihin
singular plural
nominative kani kanit
accusative nom. kani kanit
gen. kanin
genitive kanin kanien
partitive kania kaneja
inessive kanissa kaneissa
elative kanista kaneista
illative kaniin kaneihin
adessive kanilla kaneilla
ablative kanilta kaneilta
allative kanille kaneille
essive kanina kaneina
translative kaniksi kaneiksi
abessive kanitta kaneitta
instructive kanein
comitative See the possessive forms below.
Possessive forms of kani (Kotus type 5/risti, no gradation)
first-person singular possessor
singular plural
nominative kanini kanini
accusative nom. kanini kanini
gen. kanini
genitive kanini kanieni
partitive kaniani kanejani
inessive kanissani kaneissani
elative kanistani kaneistani
illative kaniini kaneihini
adessive kanillani kaneillani
ablative kaniltani kaneiltani
allative kanilleni kaneilleni
essive kaninani kaneinani
translative kanikseni kaneikseni
abessive kanittani kaneittani
instructive
comitative kaneineni
second-person singular possessor
singular plural
nominative kanisi kanisi
accusative nom. kanisi kanisi
gen. kanisi
genitive kanisi kaniesi
partitive kaniasi kanejasi
inessive kanissasi kaneissasi
elative kanistasi kaneistasi
illative kaniisi kaneihisi
adessive kanillasi kaneillasi
ablative kaniltasi kaneiltasi
allative kanillesi kaneillesi
essive kaninasi kaneinasi
translative kaniksesi kaneiksesi
abessive kanittasi kaneittasi
instructive
comitative kaneinesi
first-person plural possessor
singular plural
nominative kanimme kanimme
accusative nom. kanimme kanimme
gen. kanimme
genitive kanimme kaniemme
partitive kaniamme kanejamme
inessive kanissamme kaneissamme
elative kanistamme kaneistamme
illative kaniimme kaneihimme
adessive kanillamme kaneillamme
ablative kaniltamme kaneiltamme
allative kanillemme kaneillemme
essive kaninamme kaneinamme
translative kaniksemme kaneiksemme
abessive kanittamme kaneittamme
instructive
comitative kaneinemme
second-person plural possessor
singular plural
nominative kaninne kaninne
accusative nom. kaninne kaninne
gen. kaninne
genitive kaninne kanienne
partitive kanianne kanejanne
inessive kanissanne kaneissanne
elative kanistanne kaneistanne
illative kaniinne kaneihinne
adessive kanillanne kaneillanne
ablative kaniltanne kaneiltanne
allative kanillenne kaneillenne
essive kaninanne kaneinanne
translative kaniksenne kaneiksenne
abessive kanittanne kaneittanne
instructive
comitative kaneinenne
third-person possessor
singular plural
nominative kaninsa kaninsa
accusative nom. kaninsa kaninsa
gen. kaninsa
genitive kaninsa kaniensa
partitive kaniaan
kaniansa
kanejaan
kanejansa
inessive kanissaan
kanissansa
kaneissaan
kaneissansa
elative kanistaan
kanistansa
kaneistaan
kaneistansa
illative kaniinsa kaneihinsa
adessive kanillaan
kanillansa
kaneillaan
kaneillansa
ablative kaniltaan
kaniltansa
kaneiltaan
kaneiltansa
allative kanilleen
kanillensa
kaneilleen
kaneillensa
essive kaninaan
kaninansa
kaneinaan
kaneinansa
translative kanikseen
kaniksensa
kaneikseen
kaneiksensa
abessive kanittaan
kanittansa
kaneittaan
kaneittansa
instructive
comitative kaneineen
kaneinensa
Derived terms
compounds
Descendants
  • Karelian: kani

Further reading

Etymology 2

Probably borrowed from Russian кон (kon). Influenced by etymology 1.

Noun

kani (colloquial)

  1. pawnshop
    Synonyms: panttilainaamo (standard), kanikonttori
Declension
Inflection of kani (Kotus type 5/risti, no gradation)
nominative kani kanit
genitive kanin kanien
partitive kania kaneja
illative kaniin kaneihin
singular plural
nominative kani kanit
accusative nom. kani kanit
gen. kanin
genitive kanin kanien
partitive kania kaneja
inessive kanissa kaneissa
elative kanista kaneista
illative kaniin kaneihin
adessive kanilla kaneilla
ablative kanilta kaneilta
allative kanille kaneille
essive kanina kaneina
translative kaniksi kaneiksi
abessive kanitta kaneitta
instructive kanein
comitative See the possessive forms below.
Possessive forms of kani (Kotus type 5/risti, no gradation)
first-person singular possessor
singular plural
nominative kanini kanini
accusative nom. kanini kanini
gen. kanini
genitive kanini kanieni
partitive kaniani kanejani
inessive kanissani kaneissani
elative kanistani kaneistani
illative kaniini kaneihini
adessive kanillani kaneillani
ablative kaniltani kaneiltani
allative kanilleni kaneilleni
essive kaninani kaneinani
translative kanikseni kaneikseni
abessive kanittani kaneittani
instructive
comitative kaneineni
second-person singular possessor
singular plural
nominative kanisi kanisi
accusative nom. kanisi kanisi
gen. kanisi
genitive kanisi kaniesi
partitive kaniasi kanejasi
inessive kanissasi kaneissasi
elative kanistasi kaneistasi
illative kaniisi kaneihisi
adessive kanillasi kaneillasi
ablative kaniltasi kaneiltasi
allative kanillesi kaneillesi
essive kaninasi kaneinasi
translative kaniksesi kaneiksesi
abessive kanittasi kaneittasi
instructive
comitative kaneinesi
first-person plural possessor
singular plural
nominative kanimme kanimme
accusative nom. kanimme kanimme
gen. kanimme
genitive kanimme kaniemme
partitive kaniamme kanejamme
inessive kanissamme kaneissamme
elative kanistamme kaneistamme
illative kaniimme kaneihimme
adessive kanillamme kaneillamme
ablative kaniltamme kaneiltamme
allative kanillemme kaneillemme
essive kaninamme kaneinamme
translative kaniksemme kaneiksemme
abessive kanittamme kaneittamme
instructive
comitative kaneinemme
second-person plural possessor
singular plural
nominative kaninne kaninne
accusative nom. kaninne kaninne
gen. kaninne
genitive kaninne kanienne
partitive kanianne kanejanne
inessive kanissanne kaneissanne
elative kanistanne kaneistanne
illative kaniinne kaneihinne
adessive kanillanne kaneillanne
ablative kaniltanne kaneiltanne
allative kanillenne kaneillenne
essive kaninanne kaneinanne
translative kaniksenne kaneiksenne
abessive kanittanne kaneittanne
instructive
comitative kaneinenne
third-person possessor
singular plural
nominative kaninsa kaninsa
accusative nom. kaninsa kaninsa
gen. kaninsa
genitive kaninsa kaniensa
partitive kaniaan
kaniansa
kanejaan
kanejansa
inessive kanissaan
kanissansa
kaneissaan
kaneissansa
elative kanistaan
kanistansa
kaneistaan
kaneistansa
illative kaniinsa kaneihinsa
adessive kanillaan
kanillansa
kaneillaan
kaneillansa
ablative kaniltaan
kaniltansa
kaneiltaan
kaneiltansa
allative kanilleen
kanillensa
kaneilleen
kaneillensa
essive kaninaan
kaninansa
kaneinaan
kaneinansa
translative kanikseen
kaniksensa
kaneikseen
kaneiksensa
abessive kanittaan
kanittansa
kaneittaan
kaneittansa
instructive
comitative kaneineen
kaneinensa
Derived terms
compounds

Further reading

Anagrams

Hawaiian

Etymology

From Proto-Polynesian *taŋi, from Proto-Oceanic *taŋis, from Proto-Malayo-Polynesian *taŋis, from Proto-Austronesian *Caŋis (compare Kapingamarangi, Maori and Rarotongan tangi, Fijian tagi, Chamorro tanges, Malay tangis).

Noun

kani

  1. sound

Verb

kani

  1. to sound
  2. to cry out

References

  • Pukui, Mary Kawena, Elbert, Samuel H. (1986) “kani”, in Hawaiian Dictionary, Honolulu: University of Hawaii Press

Japanese

Romanization

kani

  1. Rōmaji transcription of かに

Karelian

Regional variants of kani
North Karelian
(Viena)
kani
South Karelian
(Tver)

Etymology

Borrowed from Finnish kani.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈkɑnʲi/
  • Hyphenation: ka‧ni

Noun

kani (genitive kanin, partitive kanie)

  1. (North Karelian) Synonym of kaniini

Declension

Viena Karelian declension of kani (type 2/risti, no gradation)
singular plural
nominative kan??? kan???
genitive kan??? kan???
partitive kan??? kan???
illative kan??? kan???
inessive kan??? kan???
elative kan??? kan???
adessive kan??? kan???
ablative kan??? kan???
translative kan??? kan???
essive kan??? kan???
comitative kan???
abessive kan??? kan???
Possessive forms of kani
1st person kanini
2nd person kanis
3rd person kanih
*) Possessive forms are very rare for adjectives and only used in substantivised clauses.

References

  • P. Zaykov, L. Rugoyeva (1999) “kani”, in Карельско-Русский словарь (Северно-Карельские диалекты) [Karelian-Russian dictionary (North Karelian dialects)], Petrozavodsk, →ISBN

Lower Sorbian

Pronunciation

Noun

kani

  1. inflection of kanja:
    1. dative/locative singular
    2. nominative/accusative dual

Maia

Adjective

kani

  1. big

Narua

Numeral

kani

  1. seven

Polish

Etymology

From kania +‎ -i.

Pronunciation

Adjective

kani (not comparable, no derived adverb)

  1. (relational) kite (bird of prey)
  2. (relational) parasol mushroom

Declension

Noun

kani f

  1. genitive/dative/locative singular of kania

Further reading

  • kani in Polish dictionaries at PWN

Serbo-Croatian

Verb

kani (Cyrillic spelling кани)

  1. inflection of kaniti:
    1. third-person singular present
    2. second-person singular imperative

Swahili

Pronunciation

Noun

kani (n class, plural kani)

  1. a celebration (often, a wedding celebration)
  2. force, energy (impetus behind activity)
    kani ya mvutanoforce of gravity

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish قانع (kani), from Arabic قَانِع (qāniʕ).

Adjective

kani (archaic)

  1. content
  2. convinced

Related terms

References

  • Kélékian, Diran (1911) “قانع”, in Dictionnaire turc-français, Constantinople: Mihran, page 937
  • Nişanyan, Sevan (2002–) “kani”, in Nişanyan Sözlük
  • Redhouse, James W. (1890) “قانع”, in A Turkish and English Lexicon, Constantinople: A. H. Boyajian, page 1425
  • Avery, Robert et al., editors (2013), The Redhouse Dictionary Turkish/Ottoman English, 21st edition, Istanbul: Sev Yayıncılık, →ISBN

Whitesands

Conjunction

kani

  1. and

References