From Swedish kantor, from Latin cantor.
kanttori
Inflection of kanttori (Kotus type 6/paperi, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | kanttori | kanttorit | ||
genitive | kanttorin | kanttorien kanttoreiden kanttoreitten | ||
partitive | kanttoria | kanttoreita kanttoreja | ||
illative | kanttoriin | kanttoreihin | ||
singular | plural | |||
nominative | kanttori | kanttorit | ||
accusative | nom. | kanttori | kanttorit | |
gen. | kanttorin | |||
genitive | kanttorin | kanttorien kanttoreiden kanttoreitten | ||
partitive | kanttoria | kanttoreita kanttoreja | ||
inessive | kanttorissa | kanttoreissa | ||
elative | kanttorista | kanttoreista | ||
illative | kanttoriin | kanttoreihin | ||
adessive | kanttorilla | kanttoreilla | ||
ablative | kanttorilta | kanttoreilta | ||
allative | kanttorille | kanttoreille | ||
essive | kanttorina | kanttoreina | ||
translative | kanttoriksi | kanttoreiksi | ||
abessive | kanttoritta | kanttoreitta | ||
instructive | — | kanttorein | ||
comitative | See the possessive forms below. |