karavan (plural karavans)
karavan m inan
karàvān m (Cyrillic spelling кара̀ва̄н)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | karàvān | karavani |
genitive | karavána | karavana |
dative | karavanu | karavanima |
accusative | karavan | karavane |
vocative | karavane | karavani |
locative | karavanu | karavanima |
instrumental | karavanom | karavanima |
karavan c
Declension of karavan | ||||
---|---|---|---|---|
Singular | Plural | |||
Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
Nominative | karavan | karavanen | karavaner | karavanerna |
Genitive | karavans | karavanens | karavaners | karavanernas |
Borrowed from French caravane, from Middle French caravane, from Old French carvane, from Persian کاروان (kârvân), from Middle Persian kʾlwʾn' (kārawān). Doublet of kervan, an earlier and direct borrowing from Persian کاروان (kârvân).
karavan (definite accusative karavanı, plural karavanlar)