Back-formation from keikkua; the word originally referred to a swaying or rocking object. It is uncertain how the modern meaning developed, but the similar sounding English gig may have had an influence.
keikka
Inflection of keikka (Kotus type 9*A/kala, kk-k gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | keikka | keikat | ||
genitive | keikan | keikkojen | ||
partitive | keikkaa | keikkoja | ||
illative | keikkaan | keikkoihin | ||
singular | plural | |||
nominative | keikka | keikat | ||
accusative | nom. | keikka | keikat | |
gen. | keikan | |||
genitive | keikan | keikkojen keikkain rare | ||
partitive | keikkaa | keikkoja | ||
inessive | keikassa | keikoissa | ||
elative | keikasta | keikoista | ||
illative | keikkaan | keikkoihin | ||
adessive | keikalla | keikoilla | ||
ablative | keikalta | keikoilta | ||
allative | keikalle | keikoille | ||
essive | keikkana | keikkoina | ||
translative | keikaksi | keikoiksi | ||
abessive | keikatta | keikoitta | ||
instructive | — | keikoin | ||
comitative | See the possessive forms below. |
keikka c
Declension of keikka | ||||
---|---|---|---|---|
Singular | Plural | |||
Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
Nominative | keikka | keikkan | keikkor | keikkorna |
Genitive | keikkas | keikkans | keikkors | keikkornas |